Nina, eigenaresse Beleef het Us

Jeetje, het beginnen met schrijven over mij vind ik al moeilijk. Dit komt doordat mijn bedrijf echt uit mij komt en dus voor mij als iets natuurlijks voelt, en daarom soms moeilijk onder woorden te brengen is. Mijn leven is niet altijd simpel te noemen geweest. School en ik waren niet de grootste vrienden. Nu, achteraf gezien en met de kennis die ik nu heb, was dat ook heel logisch. Ik vond de wereld altijd zo heel erg groot en wist maar moeilijk een plekje te bemachtigen. Ik ben vroeger ook enorm veel gepest, waardoor het niet per se gemakkelijker werd. Maar met vallen en opstaan ben ik gekomen waar ik ben. En daar ben ik nog elke dag (oké, niet elke dag, maar meestal) heel trots op. Ik had nooit bedacht dat ik een vrouw van iemand zou zijn; laat staan een moeder van twee jongens.

Prikkels

Met de komst van mijn twee jongens is er echt enorm veel veranderd, waar ik vandaag de dag pas eindelijk vorm aan kan geven. Ik zei het al, de wereld was voor mij vaak te groot. Ik kon moeilijk meekomen in de klas, had niet heel veel vrienden en vriendinnen. Daarnaast waren er symptomen van ongemakkelijkheid die ik weer terugzie bij mijn oudste zoon.  Bijvoorbeeld het altijd iets in de mond hebben. Ik kauwde op koordjes van truien, of op de achterkant van potloden. Mijn oudste doet dit ook en inmiddels weet ik dat dit met prikkeling te maken heeft. Ik kreeg te veel binnen, waardoor ik dichtsloeg.

Lesgeven

Tijdens mijn studie is dit niet anders geweest, maar omdat ik leerde voor kunstdocent was het werk dat ik deed vooral zelfstandig. Ik kon zelf bepalen hoe hoog ik mijn lat legde. Ik blonk uit; heerlijk. Ik genoot echt van het werk. Verder maakte ik kennis met Reggio Emilia, een onderwijsstijl uit Italië die mij de ogen heeft geopend. Alles draait hierbij om het kind. Het doel is om een leeromgeving op te zetten waarin kinderen zich fijn voelen om zichzelf uit te dagen, en ze zich hier ook vrij toe voelen. Dit was nieuw voor mij. Ik wilde dit ook in mijn lessen. Na mijn studie heb ik geprobeerd dit te realiseren in de lessen die ik verzorgde en in het Kinderatelier dat ik had. Maar ik merkte dat dit niet goed ging. Dit was niet mijn oplossing. Ik heb altijd een passie gehad voor kinderen en het laten uitkomen van hun dromen, maar dit was niet mijn manier.

Moederschap

Inmiddels was ik voor het eerst moeder geworden en dat ging niet altijd makkelijk. Onze oudste zoon heeft een zogezegde ‘gebruiksaanwijzing’ die elke dag groeit met een pagina of 10 in geheimtaal. Uiteindelijk heeft dit, in combinatie met heel veel meer, geleid tot een burn-out. Ik kon echt niet meer. Ik werd op 0 gezet en moest weer gaan bouwen. Samen met een kind dit keer. Dit ging super, en geheel onverwachts was daar ineens babyaankondiging nummer 2. Een beetje omdenken, maar we hebben het met beide handen aangepakt. Het bleek niet allemaal rozengeur te zijn en bij 20 weken hoorden we dat onze zoon een nier mist. Met 5 maanden op de teller werd ik plotseling rechts helemaal doof, aan mijn linkeroor slechthorend. Dit heeft zijn weerslag op mij als mens gehad. Alles wat ik kende, deed en wilde was veranderd.

Doorleven

Gelukkig ben ik inmiddels 3 jaar verder en weet ik dat zelfs met een ingrijpende handicap als deze (wat de ziekte van Menière bleek te zijn) ik wel nog kan leven. Ik heb de kans gekregen om mijn leven opnieuw vorm te geven. Dat heb ik gedaan met mijn winkel. Om twee redenen past dit naadloos bij wie ik ben:

1. Ik ben thuis bij mijn kinderen. Onze oudste zoon heeft dagelijks moeite met prikkelverwerking en kan dat beter reguleren als ik thuis ben (wat ik daar doe interesseert hem weinig, als ik er maar ben). De jongste is een ‘frequent flyer’ in het ziekenhuis en dan is het ook fijn als ik thuis ben.
2. Ik kan me nu opnieuw toeleggen op mijn passie: de ontwikkeling van kinderen.

De winkel

Ik ben dan ook een winkel gestart die niet doorgaand is. Ik verkoop speelgoed dat een twist heeft, een beleving. Ik vind het belangrijk dat kinderen te allen tijde zichzelf op de top van de wereld voelen staan. Ze kunnen alles wat ze dromen bereiken en wij als ouders, docenten en andere toeschouwers kunnen hun daarbij helpen. Dit kan al vanaf een hele jonge leeftijd. Door ze een omgeving aan te bieden waarin er uitdaging, plezier, rust en ontdekking zit.

Het speelgoed dat ik verkoop draagt daaraan bij. Het is speelgoed waarmee je moet spelen, maar het kan van alles zijn in de wereld van het kind.

De leeromgeving

Daarnaast heb ik nu ook een plek waar mijn passie echt tot uiting komt. Ik heb een lokaal waar een leeromgeving is, waar kinderen kunnen spelen. Ja, ordinair spelen. Nu ik 1,5 jaar intensief bezig ben met de winkel en verschillende ouders heb mogen spreken, merk ik dat kinderen te vaak moeten. Het speelgoed moet er zo of zo uitzien of het moet aan een bepaalde kleurstelling voldoen. Bovenal de ouders moeten er blij mee zijn. Ik heb dit altijd een gemiste kans gevonden. Jij kijkt toch ook niet naar een film die je niet leuk vindt, en leest toch geen boek dat je niet aanstaat? Waarom zou het voor een kind anders zijn? Kinderen hebben van nature een ontzettend goede motivatie om zichzelf dingen aan te leren. Als een kind wil fietsen, gaat het fietsen. Hem eerder op een fiets zetten (omdat het hoort) heeft helemaal geen zin, omdat de intrinsieke motivatie mist.

In de winkel is het dus vooral belangrijk dat de kinderen spelen. Ze mogen alles aanraken en testen. Het is even hun wereld. Beleef het Us is de winkel waarin ik even heel kort een onderdeel mag en kan zijn van een kind – om ze een stapje hoger op hun ladder te laten staan.